کاشی سنتی، که اغلب به عنوان کاشی ایرانی یا کاشی اسلامی نیز شناخته می‌شود، نوعی کاشی‌کاری است که ریشه در هنر و معماری ایران و سایر مناطق خاورمیانه دارد. این کاشی‌ها معمولاً با نقوش هندسی، گل و گیاه، خطوط خوشنویسی، و رنگ‌های زنده و متنوع شناخته می‌شوند.
در اینجا توضیحات بیشتری در مورد کاشی سنتی ارائه می‌دهم:
-
تاریخچه: کاشی‌کاری سنتی در ایران به دوران باستان برمی‌گردد، اما در دوره اسلامی به اوج شکوفایی خود رسید. شهرهایی مانند اصفهان، یزد، و کاشان مراکز مهم تولید کاشی‌های سنتی بوده‌اند.
-
مواد اولیه: مواد اصلی تشکیل‌دهنده کاشی سنتی شامل خاک رس، سیلیس، و فلدسپات است.
-
رنگ‌ها: رنگ‌های مورد استفاده در کاشی سنتی اغلب از مواد معدنی طبیعی به دست می‌آیند و شامل رنگ‌های آبی فیروزه‌ای، لاجوردی، زرد، سبز، قهوه‌ای، و سفید است.
-
نقوش: نقوش کاشی سنتی معمولاً شامل طرح‌های هندسی پیچیده، نقوش گل و گیاه (مانند اسلیمی و ختایی)، و خطوط خوشنویسی (به ویژه آیات قرآن و اشعار فارسی) است.
-
تکنیک‌ها: انواع مختلفی از تکنیک‌های کاشی‌کاری سنتی وجود دارد، از جمله:
- کاشی هفت رنگ: در این روش، طرح مورد نظر بر روی کاشی‌های خام کشیده شده و سپس با رنگ‌های مختلف نقاشی می‌شود. کاشی‌ها پس از پخت در کوره، آماده نصب می‌شوند.
- کاشی معرق: در این روش، قطعات کوچک کاشی با رنگ‌ها و شکل‌های مختلف بریده شده و سپس در کنار یکدیگر قرار داده می‌شوند تا طرح نهایی شکل گیرد. این روش بسیار زمان‌بر و دقیق است.
- کاشی مشبک: این نوع کاشی‌کاری شامل ایجاد سوراخ‌ها و شبکه‌هایی در کاشی است که به منظور تهویه هوا و نورپردازی استفاده می‌شود.
-
کاربردها: کاشی سنتی در تزیین مساجد، مدارس، کاخ‌ها، خانه‌ها، و سایر بناهای تاریخی و مذهبی استفاده می‌شود. همچنین، از کاشی سنتی در ساخت وسایل تزیینی مانند گلدان‌ها، تابلوها، و ظروف نیز استفاده می‌شود.
